زهرا از نظر ايمان، راضيه و
مرضيه است:
يَا ايَّتُهَا النَّفْسُ
الْمُطمَئِنِّةُ ارْجِعِي اِلي رَبِكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي
عِبَادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي. [1]
«اي نفس مطمئنه! ـ كه به مقام
شهود رسيدهاي ـ بيا به سوي پروردگارت خشنود شده، و داخل در زمرۀ بندگان من شو و
داخل شو در بهشت من.»
ما بايد بدانيم كه القاب چهارده
معصوم، كنيههاي آنان و اسماء آنان بيسبب نيست. همۀ آنها سر دارد. معني ندارد
زهرا، صديقه، زكيه؛ طاهره؛ محدثه و... نباشد و به اينگونه لقبها متصف شود. اگر
جبرئيل نيايد و با او محادثه نكند و به او محدثه بگويند، دروغ است: تَعَالي اللّهُ
عَمَّا يَقُولُ غَيْرَالْعَارفِينَ فِي حَقّهِمْ، و معني ندارد كسي محدثه باشد و
ايمانش به مرتبۀ شهود نرسيده باشد.
پي نوشت ها: